Fotoğraflar Şiiri - Cevat Çeştepe

I – yeniden başlamak
tül perdeler ardından sessizce uzanmış
sol elim olup toplayacağım notaları
bir ihtilal marşı kadar heyecanlı
ve o kadar sıkıntılı.
karınca orduları gibi adım adım
koşar adım….
isterim ki
dinleyebilsin
ayağında salladığın doğmamış bebeğin.

II – vurgun korkusu
şimdi hangi ava çıkma zamanıdır.
bu dalgalar
denizlerden esen, kuzeyden
hangi yalnızlığın ve hangi ölümün adıdır.
vira… vira…
kadınların gene kocasız
ve bebelerin babasız kalması
yediğimiz son vurgundandır
ellerim kalkmaz şimdi dizlerimden.
uzak sahillerdeki o ışık,
hiç gitmez gözlerimden.

III – tekneler dönmeyince
bugünde ne ekmek arabası geçecek
kapının önünden,
ne katık düşecek sofranın üzerine.
sen yaşadığının farkına bugünde
varamayacaksın çocuk.
boşuna bekleme…

IV – çıldırmak
boşuna tüketilmiş bir ayrı zaman.
ellerimde hep üstüne zehir boyanmış balonlar
havası durmadan boşalan.
ellerim olsa yırtılacak bütün perdeler.
ayaklarım yok
onun için hala açılmıyor kapılar.
gözlerimi saklıyorum kendimden.,
kendimden korkuyorum,
o marşlar kulağıma dolsa da ne kadar uzaktan
yüreğimle beraber kalkıp
hora tepiyorum.

V – albümdeki ilk ve son fotoğraf
işte gene demiryollarındayım.
hiç kesmeden birbirini öylece sürüp gidecek,
bir yaşam çizgisinin yanı başındayım.
o albüm gene ellerimde.
ilk yaprağına hangisi yapıştırılmış ise
sonunda da gene aynı fotoğraf.
yarın hiç doğmamış bebeğin,
kolsuz, ayaksız ve gözlerini
kendi gözlerinden bile saklayarak
korkarak
izleyeceği aynı albüm, dinleyeceği aynı marş.