Fotograf Şiiri - Mükerrem Yılmaz

Dünü bugünü ve yarını gördüm,
Ellerindeki ve yüzündeki kırışıklıklarda,
Yüzündeki çizgilerde ve ak saçlarında.
Geçmişle gelecek arasında yolculuğa çıktım.

Bakınca bedenine;
Bir zamanlar küçük olduğunu,
Top oynayıp düştüğünü,
Diğer çocuklarla çekiştiğini.
Komşu bahçelerinden meyve çaldığını,

Çamurdan ebem evi yapıp,
İçinde duman tüttürdüğünü.
Keçi sürüsüne bakmadın diye,
Anandan dayak yediğini.

On sekizinde güzel bir kız olduğunu,
Erkeklerin başını döndürdüğünü,
Gizli gizli korkarak bakıştığını,
Yüreğinin delice çarptığını.

Kına gecelerinde kına yakıp ellerine,
Bel kıvırdığını.
Güzel olsa da olmasa da sesin,
Kına türküsü söylediğini,
Hem ağlatıp hem coşturduğunu.

Yitenin ardından ağıt yaktığını,
Her gecenin bir sabahı var,
Bu beden ne hayatlar gördü,
Geçer evlat, bu da geçer, deyişini
Düşündüm...

Gözlerin hasret çekermişçesine
Bir uzak noktada donmuş,
Ama: sıcak ve sevecen
Mimiklerin ve çizgilerin
Saygıyı,sevgiyi ve paylaşmayı öğretircesine.

Bir çınar gibi dimdik duruşun
Tıpkı bir çınar, öyle bir çınar ki
Barındırırsın gölgende insanları.
İşte ben, senin gölgende
Hayata tutunmaya çalışan bir fide.

Yüz çevirme, ihtiyacım var gölgene.
Sıcak yaz günlerinde,
Deneyimlerindir beni ayakta tutan.
Hayata bağlayan, yüzündeki sevgi,
Gözlerindeki gülümseme.