Fotoğraf Şiiri - Alaaddin Emre

yakınken birden uzak oluyor
dokunmaya kalkışırken şarkılar
söylenirken anlarsın ki eksik
yaklaşıp koklayınca solgun
bu değil dersin ihtilâl sararmış

sonsuzluk ulamıştın sen ona
sıkıntılı karanlıklardan uzak
bir eylül günü müydü
azıcık olmalıydı yanında sevgilin
tazelenmeliydi çay demli
içindeki uçurtmalar uçmalı
meraklar ceplere girmeliydi
uyandırıp bütün karaları
kapılar ardına dek açıkken
çoğalmalıydı karalar çoğaldıkça
limandaki çocuk saçlarını taradıkça
darmadağın olmuş bir elbise dolabı
donuk bir yüz kıştan kalma
beğenmeyen hiçbir şeyi kendinden başka
bir alınyazısı zorluyor sınırlarını
bir köşede su dolu ibrik
kendi kendinin yıkıntısı
sanki duvarları kaplamış yosun

baktıkça saatlerce bu fotoğrafa
görünüyor yüzünde bir müşkülpesentlik
sende tutmuş ona ne diye piazzolla dinletmeye kalkıyorsun
tırmanmak uzundur dağa inmekse kısa