Fotoğraf Şiiri - Yunus Çimen

Bir fotoğrafla rastlaştım sırtımı döndüğüm bir kitabın arasında
Bir fotoğraf ki bizi almış içine, ama biraz eski
Avuçlarının neminden anlıyorum ben, iyice ağlamışsın
Binlerce insan arasından biri var ağladığından haberli
Sen habersizsin herkesten ve her şeyden, gökyüzüne dalmışsın

Nasıl olmuşsa günler sanki seneler olmuş unutmuşum
Ben aniden fotoğrafla farkına varıyorum büyülü detayların
Gri bir elbise üzerinde, ayaklarına kadar uzanmış
Öylece yanındayım ben ,uzağında yakında olacakların
Yanında durabildiğim en fazla o kadarmış

Nasıl apayrıyız seninle , hem ne kadar bütünüz
Aynı kalple gülmüşüz , aynı kalple küskünüz
Bir yanında çifte minare uzanıyor bir yanında üç kümbet
Gelip aramıza serilmiş ılık, kederli bir sükunet
Sonra bir depremi tetikler gibi, dağları alaşağı eder gibi gözlerini devirmişsin
Yani sen şimdi fotoğraftan belli ,çoktan gitmişsin
Belki başkasına ait bir kitabın arasında,
yine böyle bir fotoğrafta
Belki başkasıyla kadraja poz vermiş , başkasını sevmişsin