Fotoğraf Şiiri - Yakup Doğan 2

Artık o fotoğraf karesinde yokum
Anılar, yaşananlar siliniyor birer birer
Bakınca beni hatırlamayacaksın biliyorum
Ama ben silindim oradan yavaş yavaş
Gözlerimde yaş kalbimde özlem
Vücut bitkin hayat gayesiz...
Belki varım ama gölgesi bile silik olarak
Mirasim yok tek bırakacağım sevgi ve özlemim.
Siz beni iyi bilin o bana yeter
O karede olmak ve yok olmak
Fotoğrafta bir bütünün
bir parçası yoksa o artık sadece bir kağıt...
Sevdim yedi yirmi dört o bütünü
Unuttum ama o fotoğrafın bir de aslı var
Nerde diye sormayın bana
O Sonsuz Yaratan Rabbimin yanında