Fotoğraf Şiiri - Yunus Polat

Bende bir fotoğrafın vardı.
Sahi nerden geçmişti elime?
Neyse orasını karıştırma!
Bir fotağfafın vardı cüzdanımın içinde.
Dünyanın en sade ,
En içten ,
En samimi fotağrafıydı o.
Kendimi buna inandırmıştım.
Sahiden de öyleydi yalan yok.
Bir gerçeği yansıtıyordu
İçimin derinliklerinden kopup gelen.
Ne vakit kalsam kendime
Gözlerinin rengini kestirmeye çalışıyordum.
Cesaret edememiştim ya gözlerine bakmaya.
Fakat ne güzel gülüyordun öyle
Sen gülünce ben yaşamaya alışıyordum
Bir fotoğrafın vardı bende
Geceleri elimde sımsıkı tutuyordum.
Uyanınca hayata tutunuyordum sıkıca.
Elimi tutsan ancak bu kadar yanardım belki.
Bende bir fotoğrafın vardı.
Şiirlerimi kaydettiğim
defterimin arasında
şiirlere galip gelen...