Fotograf Şiiri - Derya Önder

İspinoz beslerdi babam
Ahşap kafesinde yalnızlığın
İçinde beslerdi
Gidebilme isteğini

Bilmezdi annem saçlarımı örerken
Elleri yoksa bile
Sabah akşam
Sabah akşam
Neden ispinoz beslerdi babam

Daha iyi diyorum bu
Onun seyyad olmasından

Kimbilir, çerçevesi olmasa
Söküp atacaktı belki de
Sokağa bakan camları
Kaçabilme korkusundan

Anladım bir gün
Ne ispinozdu
Ne yalnızlığı ahşabın
Düşüp kırılan kalbiydi babamın
Şıp
Şıp
Üstümüze damlayan

Atıyorum bak havaya
Kimin önüne düşerse
Kafası kopmuş ispinoz
Odur yaşamda kazanan

Sazlığını özleyen ney gibi
Özlemek bilmez insan
Tut hadi tuuut