Yıldızlara da İnanmıyorum Şiiri - İsa Erkol

Böyle mi olacaktık seninle;
Her şeyi bir anda,
Bitirecek miydik?
Ve bu gün...
Mazide yaşadıklarımıza imrenecek miydik?
Seninle böyle mi olacaktık.

Kış geceleri kaçamaklarımız vardı
Kimseler yokken sizin evde buluşurduk
Çizdiğimiz kestaneleri pişirmek için
Sobayı tutuştururduk
Hani boğazlarımız yırtılırcasına söylediğimiz,
Hiç bitmesin istediğimiz,
Şarkımız vardı.
Şimdi seninle böyle mi olacaktık.
Böyle çaresiz,
Böyle kimsesiz,
Böyle sessiz mi kalacaktık.

Fırsatını buldukça yürüyüşlerimiz vardı
Ne kışın yağan karlara aldırırdık
Ne ağustosun sıcağına.
Hani şehirden kaçışımız,
Gürültüden uzaklaşmamız vardı.
'Seni seviyorum' diye bağırmalarımın yankılarını duyardık
Yaz çiçeklerinin arasında yuvarlanır,
Kışın karlarda kayardık...
Şimdi böyle mi olacaktık.

Bulutsuz gecelerde yıldızları sayardık
Bir tanesi kayınca hemen dilek tutardık
Ve gizlemesini beceremez,
Birbirimize anlatırdık
'Her defasında mutluluğumuz bitmesin diye dilek tutardım'
Sen;
'Hiç ayrılmayalım ' diye,
Şimdi seninle böyle mi olacaktık

Böyle yıldızlı bir gecede maziyi hatırlıyorum
Ve artık yıldızlara da inanmıyorum.