Fodul Şiiri - Rubil Demir

Cümle âlem bilir ki, her yerde en öndesin.
İlla herkes diyecek sensiz olmaz, nerdesin.
Ayak bağınım kurtul, gıcık, hem kel, hem fodul.

Tam zamanı, gezmenin, siyasi arenada.
İçinde uhde kalmaz, görünür ol sahada.
Takma kimseyi sokul, poz ver, hem kel, hem fodul.

Dün dündür, bu gün muğlak, harika iş önünde.
Koş aferin alırsın, toplantın var, günün de,
İşte bu sana ödül, şak şak, hem kel, hem fodul.

Önder herkese, akıl hocası, bay çok bilmiş,
Kıskanç, kırizi tutmuş, bizi defterden silmiş.
Yine bende suçu bul, kapris, hem kel, hem fodul.

Yeme içme var, gelin, beytül maldan, ey millet.
Gösteriş budalası, sana yeter bu zillet.
Eğil, bükül kambur kal, dönek hem kel, hem fodul.

İl ilçe işler yoğun, başın biraz kalaba.
Emret köşke, altına tahsis olsun araba.
Dolaş İzmit, İstanbul, her yer hem kel, hem fodul.

Ne yazarsam yazayım, nafile, söz kar etmez.
Şunu derim, mazlumun ahı ahrete gitmez.
Duamız olsun kabul, sensin hem kel, hem fodul.

Yıkılır bu saltanat, döner bir gün bu devran.
İtibarın sürünür yerde yatar kadavran.
Sorarlar nasıl bir kul, derim, hem kel, hem fodul.