Floransa Serenadı Şiiri - Seyfi Karaca

Çektiğimiz derin nefesle bir rüzgar
Bir rüzgar....
Samimiyet bağında biz
Esip birden aklımızı
Tespih dönene sara sara ipini
Napoliye doğru akıp gidiyordu tren
Yorulmasak niyetimiz sicilyalara kadar
Niyetimiz Akdeniz...
Ama duralım dedik..
Bu ay büyüklüğünde dolu doluyken
Ilık yaz gecesi kendi fiilinde
Floransayı gezdik..
Gün boyu yokuş iniş demeden
Sonra çatıları kıyasıya ağustos yanmış
Kiremitten bir evin eskicene sokağında
Ardına kadar acık pencerede
Otur oturabildiğin kadar meşki huzur serenadı
Ellerimiz bir o dalda incir
Bir bu halde fındık kıranlardan sev sevil
Sürahide pansiyoncunun tazelediği serin su
Vazoda leyli güller üste ziyade
Masamız şarhoş bir sevincin evinde
Gecesi tükenmez sabahların konuğu...
Ne Mikelancelonun haberi vardı bizden
Ne de leonardonun ruhu duymuştu
Nezaman neyi resmedişimizi
Ağır ağır yol bulup zaman akrebinden
Sımsıcak karyolamıza Floransa
Sevgilice düşlerle girerken...

Seyfi Karaca...........Ekim / 10