Flora Şiiri - Mehmet Kırış

Flora ıssız adaların taze dikensiz gülü

Haydi çık gel flora bir romandan çıkıp gelirmişçesine çık gel
Sana Git demeye dilim müsait değil
İki gönül arasında defalarca kırılmış olsa da kalbim
Flora sana git demem buna kalbim müsait değil

İki bulut çarpışması gibi ıslatarak gel gönlümü
Zor gelir bunu başarmak flora inan zor gelir
Sana gelmek bana geçmişi unutmak zor gelir
Ben seninle zor olan her şeye talibim sen de benimle var mısın?

içim bir tuhaf bu günlerde huzursuzluğa alışkındım
İçim bir tuhaf flora hüzün değil bekleyiş de değil
Geleceğine umudum yok ama garip bir heyecan var
Sanki bir yerden karşıma çıkıp ben geldim diyeceksin gibi

Biraz daha zorlayacağım umutlarımı bu son direnişlerim
Biraz daha seni affedeceğim kendi kendime bu son flora
Biraz daha zaman gerekli seni unutmaya
Bu sefer başka flora unutmaya çok yakınım.

Flora senden son ricam seni unutmadan gelmelisin
Unutursam gelsen de tanıyamam seni
Biliyor musun yaşattığın acılar seni yaşatıyor içimde
Flora acılarım iyileşmeden seni unutmadan gelmelisin.

Flora ıssız adaların taze dikensiz gülü
Dilimdeki adın flora gönlümdeki adın bende saklı kaldı
Kimse anlamayacak kimse tanımayacak seni
Adın bende saklı kalacak seni herkes flora diye anacak
Sen bile tanıyamayacaksın kendini flora seni unutmama az kaldı
Son çırpınışlarımda ne kol kaldı ne nefes kaldı
Flora dön lütfen seni affetmeme ramak kaldı.