Fiyakalı Eşekler Şiiri - Hasan Özçelik 2

Ben bilirim böylelerin huyunu,
Yer, içer de, alır gider koyunu,
Kaç yanından, oldum dese evliya,
İt yerine bağlama sen avluya.

Artık yok, kırıldı beyler, paşalar,
Böylece kellere kaldı köşeler,
Bir makama bak, bir de oturanına,
Gül döşek beğenmez böyle eşekler.

Böğürtlen uzar da, bağ oldum sanır,
İnsan mı bu dersin, bey oldum sanır,
Çürük bir ip geçse bir gün eline,
Herkesi asmaya babası sanır.

Yumurtadan çıkmış, kabuk beğenmez,
Dert etme, kafana takmaya değmez,
Adam sanma böyle nankör beyleri,
Ağa, bey olsa da bir adam olmaz.

Böyleleri oturtmuşsan makama,
Şerrinden kaç, hiç bakmadan arkana,
Sana yeter, olmasa hiç günahın,
Şık beylerin geç varırsın farkına.

Biri varmış, gömleği fi yakalı,
Demiş bu dövmeli, saçı tokalı;
‘Evvel bendim, bu dağların çakalı,
Bak bey oldum, köyden kente göçeli’.