Fitne Şiiri - Osman Erdoğmuş

FİTNE

Madeni posasından çekip almaktır fitne.
Gece karanlığında çölde kalmaktır fitne.

Bazen çoluk çocukla insanın imtihanı,
Sıkıntı girdabından yola gelmektir fitne.

Anlayan için hayat, su köpüğü gibidir.
Elinden kaydığını her an bilmektir fitne.

Mal, mülk vererek sınar, dağıtır mısın diye,
Varlık içerisinde yok’u bulmaktır fitne.

Yanında garip varsa bil ki sana zimmetli,
Ağlıyorsa gözünden yaşı dilmektir fitne.

Oyun ve eğlencenin tuzağına düşmeden,
Yatırımı ukbaya yapıp gülmektir fitne.

Sırat-ı Müstakimden zerre olsun sapmadan,
Nimet verilenlerle birlik olmaktır fitne.

Dalalet çukurundan, sapkınlık kuyusundan,
Karanlığı imanla, nurla delmektir fitne.

Ağaçlar kalem olsa denizler de mürekkep,
Yazmakla bitmeyecek ilme dalmaktır fitne.

Arındırarak nefsi, bütün kötülüklerden,
Muhabbet kapısını aşkla çalmaktır fitne.

Gidecek başka merci, yalvaracak bir makam,
Olmadığını bilip orda solmaktır fitne.

Gözlerimizin nuru, esas duruşumuzdur,
Beş vakit huzurunda namaz kılmaktır fitne.

Gerektiğinde canı gözü kırpmadan verip,
Allah için düşmana korku salmaktır fitne.

Alıp-verdiğim nefes, Senin bize hediyen,
Ömrümüzü yoluna serip ölmektir fitne.