Fıstık Şiiri - Fatih Erdal

-FISTIK-
Kimler sırtını dayamadı ki sana
Bazen terini soğuttu
Bezende hayalini soğuttu
Birde zamansız dalında çiçek açardın ya
Aşıkların karagözünde şiir olur, türkü olurda
Ya senin karagözünde
Millet sefil olurdu.

Sen adında türküler duymak
Badem,ceviz,zeytinde olurdu da
Senden ne mümkün.

Köyde kalmadı bir genç
Sende umut bulamadı
Çekip gitti gurbete
Yanına alıpda ailesi yerine götürdüğü
Memleket hasreti
Memleket kokusuydu

Kadercilikte vardı sende
Anne ile Babamın tanışma vesilesi
Yoksa Anne nere Baba nere

Sonbahar gelirde
Fıstık toplamak için
Köy yolu tutulurdu
Üç günde toplanıp
Saçımıza bulaştırdığın jöle gibi sakızlarda
Dönerdik evimize

Palamut ağacına köçek
Badem ağacına deli
Zeytine ölümsüz
Ya sana ne derlerdi
Bilmem ki
Hatırladığım bazen
Dedemin şalvarındaki cebinden çıkarıp da
Torunlarına
Bir avuç uzattığı
Bir terin kokusu
Bir toprağın kokusu olarak kaldın aklımda