Fısıltılar Şiiri - Sargon Yéhunda

Bir mezarın başında, titreyen vücutları ve teri hep sıcak kalan elleriyle birbirine sımsıkı sarılmış ölüanne, ölübaba, ölüçocuk ve ölüev! ..
Mezarın ötesinde, mekanik devinimlere uyarlanmış damarlı, mor, kendi dünyalarına ait olmayan element ve kodlardan yapılma elbiseler ile örtülü derileri, kanlı ve kırık tırnaklarıyla çömelip toprağı kazan ölüarkadaşlar, ölüyolcular, ölüsavaşçılar ve ölüfahişeler! .
Bardağı eskiten ölüsu!
Zamanı kemiren ölüsandalye!
Düş ve hayalin dişleri arasında sıkışıp kalmış ölübattaniye! .
Sahibinin beynine her gece bir din gibi iniveren ölüsır!
Her defasında kuyruklu bir yıldızın peşine takılıp, hemcinsine sevdalı kızlar ve oğullar doğuran ölügece!
Efsuncuların tezgahına gidip, bayraklarına karşılık tılsım ve gizemlerini satın almaya çalışan ölübayramlar! ..
Akordu bozuk ölüağıtlar, ölüyaslar, ölüsevinçler, ölüşarkılar ve ölüaşklar! ..
Açılımını unutmuş;
Ölükkorku,
Ölücesaret,
Ölüdoğurgan,
Ölüakıntı,
Ölüideoloji,
Ölütarih,
Ölüfen,
Ölügen,
ölü sen
ve, ölüben! ..