Fısfıslı Trampet Şiiri - Kasım Kobakçı

Soğukluğunu gizleyen kuytuluklara, serilmiş kar taneleri,
Gizliden gizliye, birleşip ayrışan.
Kim kimi gözetler,
Kim kimi yener,
Kim kimi avlar, söz oyunlarıyla.
Oyunbozanın, son sözünü daima,
Kurup uyduran,
Duruşu olmayanın, düzenleyip donattığı,
Gelip oturan, tüm ikiyüzlülükler.
İçinde hile olana, soylu soytarı,
Birbirinin düşüncesini, açıkça boğarak,
Biri diğerinin düşüncesi, ortaya çıkmadan.
Sıkı pazarlıklarla, kapalı anlaşma,
Diğerinin fikrine tekmeyle,
Gözü kararıp, kendininkini öne koymaya, en bilmişin bilmişi.
Ruhları çekilmiş, avareler gibi,
Geçmişin, paslı ve kokuşmuş ağızlarından,
Sözlerini döküp, saça, döke, uyduruk caz ve ilahili.
Bol gevezelik,
Bol iz ve bol ölümcül yara,
Bol laf,
Bol karmaşa,
Bol kargaşa, bol neye kinlendiyse,
Sözün sonunu getirsen...
Düzen sahibinin, en son attığı, ziyafet artıkları üzerinden,
Gözü kapalı çevresinden,
Ağır ağır, çöl forslu, köşküne götüren.
Neye yontulduysa,
Birçok kutsal sandığı, kandırmacadan porselen güzeli,
Yanarak..
Pişerek...
Her türlü, hayat yorgunu ibadetli,
Yerinde dönüp, kıvranan, bitmez acılara,
Kendini yokluklarda, pohpohlayıp imrenmeyle...
Hicran yüklü, imzalı, hayretle elinde,
Başkasının yazdığı kurallara, tellallık için,
Acı boşaltımını, ferahlatmakta ustalık öğrendiği,
Ve yaşam budur, sandığı her şeyi,
Sonsuzun sonsuzu, özlemlere, silip süpürerek,
Kol ve kucaklarına koşup, atılan daimi hüznün,
Kuru gürültü köleleşmeyle, doğuştan gönüllü,
İhtilal ayrışım tankından, depolayıp gazını,
Belli bir kural düzeniyle tabii,
Olmazsa olmazını.
Düğün kartı misali,
Yalancı gülüşlü, açığa çıkmışı,
Aslına uymayan, somurtkan, sırıtkan...
Üstü buz giyimlisi, yeldir feldir,
Geleceği borç yüklü, günü muhacir,
Bugüne bugün, dert edinen, hiçbir eylem söyleme,
Dahil ve müdahil olmadan, yazgın böyleymiş etiketiyle,
Yapışık bulaşık,
Büyümüş de küçülmüş desinlere, ışığı kırım noktasındaki,
Kör dönüm,
Hiç görülmedik, numaralar galerisinden
Kargı, cirit, lazer, kar yağışı dolusu soğuk,
Ağlayan bebekli ve fısfıslı trampet.