Firûze Ve Yeşil Şiiri - Yılmaz Helimergin

Birinci Şekil:

Son izdihâm vaktinde ağlıyorken Süreyya,
Matemli topraklara gömülürken bir rüyâ;
Namlu yanığı gibi canımda ölüm kokar.
Dilimde eyvah sesi, gönlümde feryâd kopar.

Bir yazı defnolurken alnımın çatısına,
Habersiz ve sinsice gönlümün kapısına;
Umuduna bezenmiş mumun ışığı açar.
Dünya merdiveninden sızılı kanlar akar.

Alev alırken ömrüm habersizce acıya,
Dopdoluyken testiler mahşerinde sızıya;
Günâhın yamacında gönlümü hicrân sarar.
Gök ve yer yüzü ağlar, bu can Cânan'ı sorar.

Hayalini sırtlanıp bakınınca semâya,
Her şeyden vazgeçerek aldanırken vefâya;
El sallıyor sensizlik gözüm toprağa dalar.
Bahtımın puslu rengi ömrüme ziyân katar.

Ve Allah’ın izniyle yansın derim bu rüyâ,
Yok mu bunun çaresi el açarım ey Hüdâ!
Yoksa dilim darlanır lafım isyâna doyar.
Bu Yılmaz’daki sevda Doğanay'ını sorar.

İkinci Şekil;

Son izdihâm vaktinde ağlıyorken Süreyya;
Namlu yanığı gibi canımda ölüm kokar.
Matemli topraklara gömülürken bir rüyâ;
Dilimde eyvah sesi, gönlümde feryâd kopar.

Bir yazı defnolurken alnımın çatısına;
Umuduna bezenmiş mumun ışığı açar.
Habersiz ve sinsice gönlümün kapısına;
Dünya merdiveninden sızılı kanlar akar.

Alev alırken ömrüm habersizce acıya;
Günâhın yamacında gönlümü hicrân sarar.
Dopdoluyken testiler mahşerinde sızıya;
Gök ve yer yüzü ağlar, bu can Cânan'ı sorar.

Hayalini sırtlanıp bakınınca semâya;
El sallıyor sensizlik gözüm toprağa dalar.
Her şeyden vazgeçerek aldanırken vefâya;
Bahtımın puslu rengi ömrüme ziyân katar.

Ve Allah’ın izniyle yansın derim bu rüyâ,
Yoksa dilim darlanır lafım isyâna doyar.
Yok mu bunun çaresi el açarım ey Hüdâ!
Bu Yılmaz’daki sevda Doğanay'ını sorar.

Son Şekil:

Son izdihâm vaktinde ağlıyorken Süreyya;
_______________Namlu yanığı gibi canımda ölüm kokar.
Matemli topraklara gömülürken bir rüyâ;
_______________Dilimde eyvah sesi, gönlümde feryâd kopar.

Bir yazı defnolurken alnımın çatısına;
_______________Umuduna bezenmiş mumun ışığı açar.
Habersiz ve sinsice gönlümün kapısına;
_______________Dünya merdiveninden sızılı kanlar akar.

Alev alırken ömrüm habersizce acıya;
_______________Günâhın yamacında gönlümü hicrân sarar.
Dopdoluyken testiler mahşerinde sızıya;
_______________Gök ve yer yüzü ağlar, bu can Cânan'ı sorar.

Hayalini sırtlanıp bakınınca semâya;
_______________El sallıyor sensizlik gözüm toprağa dalar.
Her şeyden vazgeçerek aldanırken vefâya;
_______________Bahtımın puslu rengi ömrüme ziyân katar.

Ve Allah’ın izniyle yansın derim bu rüyâ,
_______________Yoksa dilim darlanır lafım isyâna doyar.
Yok mu bunun çaresi el açarım ey Hüdâ!
_______________Bu Yılmaz’daki sevda Doğanay'ını sorar.

13.04.2006 01:19:00