Fırtınadan sonra Şiiri - Hatice Yükselir

.
seni sordular bana
anlatamadım...
ağladım...

ağladım uzaklığın düştükçe usuma.
fecr ile ecr birleşti bize inat,
inanamadım...

seni tanıdığımdan beri
çizgiler oluştu yüzümde,
düzeltemedim...

yüzükoyun yattım geceleri,
bir şeylerden kaçarcasına,
aklanmak sevdasına...

yüreğim hep daralda,
usum hep firardaydı,
beceremedim...

gözlerim, vicdanım gün batımı mor,
şizofren aşka yelken açmış yüreğim
kasemle mosmor...

Pier Loti dedin, Eyüp Sultan dedin,
kimbilir kaç keneye,
Sultanahmet arkasındaki küçük taburelerde
el verdin...

kimi el öptün, kimi etek,
seninle yitik, seninle köle, seninle maşuk,
titredi o tenler, o oyuncak bedenler,
kimbilir kaç yıllar, kaç geceler...

kaçtığın o büyülü şehirden sığındığın sisli ormana,
ne varsa yaktın,
gelincik cigaranın dumanında tükettin
sevdalarını...

yeni hayatlar başladı dedin de,
sarhoş barba misali,
ne pişirdiğinden,ne dokunduğundan,
bir şey anlamadın...

hadi şimdi de sen sal gözlerini ey sahte aşık,
benim derin bir uykum geldi...

ben de saldım yüreğimi,
harmanlasın, sandıklara yüklesin ucuz sevdasını,
denizlere atalım yaşanmışları,
silelim sevdanın her hecesini,
satalım lanetli geçmişin taa anasını...