FIRTINA SESSİZLİĞİ
Bu sabah bir kabusla uyandım gözlerimi sildim uykulu gözlerimi.
rüyamdaki bir ses beni uyarıyordu bu sabah bir fırtına kopacak,alacak senden tüm varlığını,hiç birşeyin kalmayacak,
alacak tüm hayallerindekileri diyordu rüyamdaki ak sakallı bir adam.
kendimi lavaboya zor attım yüzümü yıkadım buz gibi suyla. hayırdır diyerek sabahı bekledim.
bir sessizlik hakimdi sabah bana,ne yana baksam o kabusun etkisinden kurtulamıyor içimdeki sıkıntıyı atamıyordum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta