Fırtına Kuşu Ve Dünya Çocukları

Sağrağına katre katre yağmur doldurunca bulutlar
Bir fırtına kuşu çıkagelir, yalvarır insanoğluna
Issız dağların ardından rüzgara fısıldar
Neden elini uzatmıyor kimse dünya çocuklarına

Ben ki görkemli karanlığın içinden haykıran yaratık
Bitsin istiyorum bu savaş, soykırım, her neyse adı
Geri verin çaldığınız hayatların hepsini, geri verin artık
Silahlarla değil oyuncaklarla büyümeli dünya çocukları

Kanatlarımla himaye edebilsem hepsini ama ne çare
Doğsa yeniden güneş, uyanın desem kâbustan
Kalmasa tek bir çocuk soğuktan titreyen, yalnız, biçare
Çalmayın artık bir nefes dahi dünya çocuklarından

Ey insanoğlu! Daha ne kadar ihanet edeceksin kendi türüne
Kar, kış, yağmur yetmezmiş gibi bir de hoyrat savaşlarınız
Bir tüy alıp kanadımdan barış diye örtsem üstünüze
Nefretinizin bedelini ödemesin canıyla dünya çocuklarınız