Gökte,
Kara kara bulutlar,
İnsanın,içine işleyen bi rüzgar.
Kıyıda,
Tekneyi parçalamak için bekleyen kayalar.
Denizde,
Tekneyi yutmaya çalışan dev dalgalar.
Teknede,
Korkuyla,sığınacak bir liman arayan insanlar.
Dev dalgalar arasında,
Tekneyi umutla sürüyorlar.
Bu amansız fırtınada,
Sığınacak bir liman arıyorlar.
Küçücük tekneyi,
Batırıp çıkardıkça dev dalgalar;
Birbirlerine fark ettirmeyerek,
Korkuyla ürperiyorlar.
Üstlerinde,ıslanmış yağmurluklar,
Şimşekler çaktıkça parlıyorlar.
Ve,dalgaların arasında
bata çıka ilerliyorlar.
Bu fırtınadan,onları kurtaracak
sığınacak bir liman arıyorlar...
Kayıt Tarihi : 14.2.2007 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanın yaşamında da zaman zaman fırtınalar kopmazmı.Ve aramazmı insan bir liman.Kimi zaman bir ana,kimi sevgili veya aile.
Dev dalgalar arasında,
Tekneyi umutla sürüyorlar.
Bu amansız fırtınada,
Sığınacak bir liman arıyorlar.
Yüreğinize kaleminize sağlık,saygılar size dost.
TÜM YORUMLAR (1)