Fırtına Şiiri - Aykut Başaran

alaca karanlık gözlerimi alan bulutlar
her yer
her şey karanlık
görünen ne varsa gölge gibi
kuvvetli bir rüzgar var
gölgeler arasında dolanan
yönü,amacı belirsiz
isimsiz bir yağmur damlasını
tokat atarcasına vuruyor yanağıma
rüzgar arttıkça,öfkem artıyor
öfkem arttıkça ölüm kokuyor fırtına
yaklaşan fırtına beni korkutmuyor
bir fırtına daha geçmişti bir saat önce
ne varsa tebessüme,
saflığa,
sevgiye dair
yıkmaya çalıştı beni,
yalnız beni.
şuan çakan şimşeğin ışığı
benim gözlerimdeki nefretin yanında nedir ki
daha kararmalı,kasvetli olmalı bulutlar
rüzgar beni on adım geri atmalı
yağmur balyoz gibi düşerken bedenime
çakan şimşek yeri göğü sallamalı
fırtına dediğin böyle olmalı
beni sallayan fırtına gibi
söküp aldığı bir daha bulunamamalı
yeni bir kimlik
yeni bir insan
yeni bir yaşam sunmalı.

(1999/U.Ü.CAMPÜS CAFE
BURSA)