Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.
Ve en az onunki kadar, soğuğa bezenmiş firak.
Üzerimde bir kot ceket ve ruhumda hazımsızlık.
Baharı, kışa çevirdi, hatırandan tüten leylak.
Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.
Sen, ben, hüzün, firkatperest; hep gideriz bir yerlere.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta