Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.
Ve en az onunki kadar, soğuğa bezenmiş firak.
Üzerimde bir kot ceket ve ruhumda hazımsızlık.
Baharı, kışa çevirdi, hatırandan tüten leylak.
Bir söğüt gölgesi gibi… Sessiz ve serin yalnızlık.
Sen, ben, hüzün, firkatperest; hep gideriz bir yerlere.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta