İnci köpükler Şiiri - İlyas Kaplan

yürürüm
her yönüm kör karanlık
bir kez daha
yolunu kaybetmişler gibi
derin kırılganlıklara akıyorum

evveli saklı
ahiri saklı
has bir hatıranın sırrı
aşamadan aşamaya
merhaleden merhaleye
söze harfe sığmıyor
he keza
hep aynı şeffaf gölgeler düşüyor üzerime

bir barajın ardında ki sular gibi
aynı ırmağın kıyısından
aynı çağlayanın yatağından
bir derviş gibi
he keza düşüyorum
inci köpükler yükseliyor göklere

kış uykusundan yeni uyanır gibi
en ağır yüklerden kurtulurcasına
son dağın yolcusu gibi
kendini yokuş aşağı bırakıyorum
azgın sular kadar dolu
he keza
yağmurun toprağa hayat verdiği kadar

benlik kabuğunu kıran tohumlar gibi
acılar tenimi deliyor
taze bir mevsim açar gibi
her gün yeni doğan güneş kadar
her gece parlayan yıldızlar kadar
her bahar açan çiçekler kadar
he keza
ulaşılmaz hayallere yolculuk ediyorum
hep aynı özlemlerle

müslümanca
beş vakit akan bir nehirde
beş defa yıkananlar gibi
saf saf inkişaflar içinde
istikamet çizgisinde dipdiriyim
he keza
aydınlanıyor göğsüm küçük kıvılcımlarla

bir tren kalkıyor içimden
teselli arıyorum şehrin kuytularında
siyah tül ile örtülür pencereler
her şeyin bir yeri var artık
her yer için bir şey var bende
he keza
hep aynı mecranın yolcusu gibi

*

redfer