Firavun Şiiri - Ahmet Çelik

Kimine hep ervahça yitik arar durursun
Kimine Âdem olur o cenneti bulursun
Kimine bir yasakça meyve yer kovulursun
Kimine Hava olur dünyada durulursun.

Kimine o Kabilce toprak mezar oyarsın
Kimine Habil olur ölür mevtan koyarsın
Kimine zor tufanca çalıştırıp yorarsın
Kimine bir Nuh olur halkla gemi boyarsın.

Kimine Süleyman’ca koca saray taşırsın
Kimine Belkıs olur sevinçten bel kaşırsın
Kimine İbrahim’ce büyük dağlar aşarsın
Kimine Hacer olur Kâbe görüp şaşarsın.

Kimine bir çocukça puta ipin takarsın
Kimine zalim olur lav misali akarsın
Kimine o Nemrutça ateşleri yakarsın
Kimine Halil olur güzelliğe bakarsın.

Kimine bir şeytanca tuzak oyun kurarsın
Kimine lokma olur sen karın doyurursun
Kimine Firavunca sallar tokat vurursun
Kimine Musa olur hep Hakkı duyurursun.

09.06.2018
Ahmet Çelik