Fırat ve Dicle,
Bilmezdim sevdanızı ben böyle.
Bu savaşa kadar görmedim, duymadım.
Bombalar duyurdu,
Füzelerle vuruldu Bağdat,
Basra, Kerbela ve diğerleri
Açtı gözlerimi.
Sevdanıza açtı Fırat ve Dicle..
Benden olan, beni anlatan.
Toprakları yeşerten,
Fideleri yetiştiren,
Umutları tomurcuklandıran Fırat ve Dicle.
Bu sevdanın iki uzun yolu,
Üstelik bilmezdim kavuştuğunuzu,
Denize dökülmeden önce.
Ey Fırat’ın çocukları,
Ey Dicle’nin kadınları!
Ey bu toprakları bereketli kılan,
Bu çocukları mahzun kılan ey!
Ey Amerika’daki gözü yaşlı anne,
Seni Bağdat’taki gözü yaşlı anneden,
Farklı kılan ne?
Gözyaşında fark aranır mı anne?
Ağlayan benim çocuğum mu?
Yoksa ben miyim anne?
Ben ölmedim, öleceğim anne
Bunu bir de savaşanlar bilse…
İzmir 25.03.2003
Mehmet DemirkapıKayıt Tarihi : 22.2.2007 23:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Demirkapı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/22/firat-ve-dicle.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!