Fırat Kenarında Sen ve Ben

‘’Seni saran oğlan neylesin canı
Yumdukça gözünden döker mercanı
Burnu fındık ağzı kahve fincanı
Şeker mi şerbet mi bal Acem Kızı’’

Acem kızını söylüyor radyodaki sanatçı. Aklıma sen düşüyorsun.Yutkunuyorum. Boğazım düğüm düğüm. Titriyor ellerim. Direnci düşüyor kollarımın. Kaldıramıyorum çatal kaşığı. Açılmıyor dişlerim. Su diyor birileri.. Irmak oluyor yanaklarım.
Gidiyorum, kanatlanmış bir yürekle. Kollarımdan tutuyor biri.
Bırak gitsin, diyor yaşlı olanı.
Çıkıyorum. Ardımdan koşuyor, kırık ve kıvrık saçlı küçük bir kız çocuğu. Yanakları elma elma.. Beynimin derinliklerine düşüyorsun.. Kırılıyor elim, tutuluyor dilim o an.. Fırat ırmağını işaret ediyor parmağı ile.
Yanımdasın. Rüzgar saçlarınla oynuyor. Çıplak ayaklarımızı ovuyor su. Ayak içlerimizi gıdıklıyor al benekli balıklar. Sema dönüyor turnalar çevremizde. Bir yavru ceylan, süt çalıyor annesının memesinden. Güneş tepemizde şahit. Engine açılmış sevdamız. Ellerin ipek ipek. Tenin sımsıcak. Yüzün başak. Gözlerin safir
Kenarında oturup akışını izliyoruz Fırat’ın..
Bu ırmak nereye akıyor,diyorsun.
Köklerine diyorum, ağaçların köklerine akıyor.
Niçin? Diye soruyorsun
Bize meyve vermek için.
Aman diyorsun. Kim görecek bu meyvaları
Biz göreceğiz, diyorum.
Bak bu ırmak varya; şu elma ağacının köküne varacak. Kök, dalına su verecek. Dal yaprak verecek. Yaprak çiçeği koruyacak. Çiçek elmaya dönecek. Elmayı biz yiyeceğiz. diyorum.
Aşkımız gibi yanı, diyorsun.
Evet, diyorum
Sıkıyorsun ellerimi. Bakışıyoruz. Anılarla sarıyoruz geçmişimizi ve özlemle geleceğimizi. Didelerimizde görünüyor yansımalarımız. Ve yüreklerimizden yayılan bir bağla bağlanıyoruz birbirimize..
Biz neyiz, diyorsun.
Sen evrende bir soluk, ben sana mecbur, ormanda bir yaprağım, diyorum.
Yaslanıyorsun göğsüme. Açılıyor ruhumuzun yelkeni semaya doğru

Bir ses geliyor. İrkiliyoruz birden. Bozuluyor gizimiz.

Tadı kalıyor damağımızda şarabın. Kadeh kırılmış, dudaklarımız kanamış halde.