Kimsesizlik var şu mahzun gönlümde.
Kökleri aşar, göklere çıkardım!
Bir dildâr bile yasakken gözlerime,
Yalnızlığımın karanlığına muhtaç kaldım.
Sensizlikte yokluğuna sarıldım.
Yâr nasıl vardın uzak diyarlardan?
İncilerim dökülmesin omuzlarından!
Gözyaşlarımı ruhuma akıttım.
Ki kutsal acılarım görünmesin gözlere!
Yokluğunla yanmışken yelkenlerim,
Ve deryaların derinliklerine batarken gemim,
Kaptan iken firarım yâr görmediğim gözlerine!
Kayıt Tarihi : 28.4.2021 06:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)