Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Değerli Hemşerim .Bende Malatya Hekimhan Mezirme köyündenim.Özümüze yakışan bir şiir.Keşke herkes korkusuzca kendini toplumlara şiirler veya diğer yollarla anlatabilse.Eline ve yüreğine sağlık.
Harika bir şiir ve seslendirme mükemmel olmuş üstadım.. Bu kadar duygu yüklü ve dirençli şiirleriniz yüreğime MUNZUR suyundan bir serinlik serpti ve DERSİM'in dağlarında dolaştı düşlerim.. Beni alıp götürdü bir dağ doruğundaki koyaklarındaki kekliklere bir kanat yakın eyledi bu şiirniz... Yetim kalmıştım zaten yıllardır, boynu bükük dolaşırım gurbet ellerde bir başıma iken, bir tek dosta ve arkadaşa açmazken yüreğimi, şiirleriniz dert ortağım oldu ve anlattılar bana nereden geldiğimi... Sevgi ve saygılarımla, kızıl selamlar...
.....
Güneşin doğuşunda,
Anlıma da parlayan kızıl yıldız.
Firari olurum,
Şafaklarda.
Çiçekler arasına dalanınca umut.
Esareti gizlidir,
Namlunun.
Yüreklere sıkılır mermiler.
Kirlidir eller.
..................güzel dizelere tebrikler..şair kalemini tanımak şiirlerini okumak güzeldi..Selamlar..
Türkülerde aradığınız aşk ve devrim elinizin altında, kaleminizde dile gelmiş...hep kızıl şafaklara uyanmanız dileğiyle...yüreğinize sağlık...
Gitmeliyim saygıdeğer şair gitmeliyim...
Bu dizelerden sonra yüreğe dem vuran bir aşkın ardından devrime varmalıyım...
Mükemmel dizeler.. Tebrikler saygıdeğer şaire...
Sevgi ve saygıyla / Bı hıskırın u hurmet... By; M.V.G.
Ellerim tutmayacak ölüm kusanı.
Yasak etmişim bahtıma.
Yalnızca kaleme aşık yüreğim.
Resimler çiziyorum yarınlara.
Aşkın ve devrimin,
Türkülerde yerini arıyorum.
Boyut değişti kavgam,
Asıyorum silahımı.
Gökteki yıldızlar şahit.
Çığlığımı kör mermilere bırakarak,
Kendimle yüzleşiyorum.
Yanlışımı arayarak..
Ali gardaş yüreğine sağlık... güzel bir şiir daha okudum...
Yalnızca kaleme aşık yüreğim.
Sevgili Ali kardeşim yüreğinin kaleme aşık olduğu bu güzel dizelerden belli yüreğin kaleme hep aşık olsun ki sende böyle güzel şiirler yaz kutlarım o aşık yüreğini .ALAŞARA IŞIK
Kendisiyle yüzleşebilen şairdir çünkü şiirler yalan söylemez
çok etkilendim
yürekten kutlarım
ayşen gencer
Sayın çok değerli şair dostum kulağa hoş gelen bir şiir okudum.ellerine sağlık bizi güzel şiirlerinden mahrum bırakma.daha sık yazsan ne güzel olur.tebrikler saygılarımla
umudun rengi mavi dir dost yürek tebrikler
Bu şiir ile ilgili 14 tane yorum bulunmakta