Sevgilerin yurdunda düşlerimi vurdun sen
Güllerim sana açmıyor artık
Günlerim senle başlamıyor
Sen gibi doğmuyor güneş
Her geçen gün azalmaktasın rüyalarımda
Hayalin her sabah az daha kaybolmakta
Yağmuru olmayan bulut gibiyim
Rüzgarına yenik düşen
Sen yokken
İçimin karanlıklarına güneşler gömdüm
Yıldızları erittim gül kurusu sabahlarda
Yalnızlığım sensizliğin gardiyanıyken
Mahpuslarında yattım
Düşme peşime bulup yakalayamazsın
Firarındayım
Sensizliğin ertesi kimsesizlik
Yokluğunun sonrası sessizlik
Bir adına şiir yazmayı beceremedim
Bir de seni sevmemeyi
Kaldırdım dilimin süzgecini
Bıraktım dizginlerini kelimelerin
Hoşça kalın kurumuş denizlerimin ayyaş yakamozları
Bir çiğ damlasıdır düşen yüreğimin yaprağına
Kırağılar vurur hüznümün tomurcuklarını
Al götür içimde yetim bıraktığın umut çocuklarını
Kalıp üşümesinler
Sonra.
Boş ver sonrasını
Bir şişe buzbağımız var ya..
Kayıt Tarihi : 31.7.2005 21:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
