Mezar kazıdıktan sonra
Ellerim kanamakta yar
Her ağıt bir hayattır
İklim defin, mevsim kasırga
Kendimle yaralıyım ben
Sen inkarıma bakma.
Bizim çocukluğumuz mecburdur yanlızlığa
Kaçamayız
Çünkü hüzündür harıta
Şehir çekilmeye başladı işte. Karanlık ayaklarıma dolanıyor
ben kendimi tanımaya çalışırken sokaklarda.
Şimdi perdeleri çekilmiş, duman altı olmuş odam romatızmal hastalıklara kafa tutuyor.
Yaşamak için acı firarda
Ve toprak
Gölgesinde dinleniyor havanın
Yitiklerimle sorun yok aramda
Çocukluğumla mesela
Gençliğime hüzün yükler
Ölümü erteleyebilirim
Şu yaralı kalbim olmasa
Yavrusuna kucak açmıyorsa toprak ana olurmu. Senden sonra Doğduğum topraklarda unutmuş beni. Her düştüğüm yer haritadan silindi kanım kurumadan daha. Elimde ne kaldı ihanetten başka.
Şimdi taş kadar oturgan
Kök kadar sağlamdır yaram
Engerekti gözlerin
Elektriksiz bir iskemleydin
Sen en gerekliyken gittin
Sonra bir deli vurdu arkamdan
Uzaklıklar biçtim kendime
Kaybolup gittim.
Kayıt Tarihi : 21.2.2005 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buralara kadar yansımış.
Unutmaki sen hep varsın.
Var olacaksın..
Sevgiler yüreğine can dost...
Kök kadar sağlamdır yaram
Engerekti gözlerin
Elektriksiz bir iskemleydin
Sen en gerekliyken gittin
Ve şehir kararmış ..Ne güzel anlatmışsın yüreğine sağlık .
sevgiler
TÜM YORUMLAR (7)