Filozof..Ya hu.! Filozof..

İncik boncuk ikizkenar seramik
Ne söndüğünü bilir ne yandığını sıfırla bir arası küsürat
Filozof…
Ya hu filozof….!
Desene ki; aklı kısmadan yanmıyor çıra
Içilmiyor ki mey
Yazılmıyor ki kendine dünyayı dert edinmiş gaile
Sıcak sıcak ve taptaze fırınlanmış gevreklerin cocuk ellerini
Sabahın henüz hiç açılmadık kapılarına dağıtmanın divanesine dönen
Kimi yerde, toz toprak efkar havası ve yılgın,
Kimi gökte,
Kaçak bir hayatın uzakta bekletilen ertelerin ertesi
Zorla kendi fiilinde gitmeyen şehirleşmeleri
İşin içinden çıkılmaz karambollere sokup
Kötü yollara düşürerek kapıyı, pencereyi
Ve gözden kaçmaya çalışan bütün herşeyi,
Kefaletle salıverilmiş sanırsın dipdirisiyle ölüme mahkum
Takozu uçurum aşağı çekilmiş
viran hanelik muamalesi gören dünyayı
Sürekli volümünü değiştiren içi dışı karanlık seslerin
Vadiler
Dereler
Sular seller yıkım takvimine bağlı dümdüz dokunan teğet
Ve her yollu bağlantıları birbibine paralel yamuk devremülk
halbuki,
Köprüler, üstünden hayat geçtiği sürece sağlam
Toprak, tohuma anaçlık ettiği sürece ekmek başağa u-mutlu kalırdı
Desene filozof..desene..! Dumanız…
Sade bunun için gizli perdelerden suskunluk çalıp
Kaça kaça bir olmuş can derdine düştüğü
Bir kırık defne dalı bile bulamamış da konacak
Yüreğime kadar sığınmış
Aşk denen güvercin..

Seyfi Karaca……….Mayıs / 05