Film Kareleri Şiiri - Cafer Çelik

Geçmişi düşünüyorum,
maziye dalarak...
Gözlerim doluyor,
İçim sızlıyor hafiften...
Geçiyor gözümün önünden, yaşadığım film kareleri...

Daha dün gibi, canlı...
Okula başladığımda duyduğum heyecan.
Derslerde kurduğum hayaller...
Geçiyorlar birer birer...

Kitaplarda okumuştum,
Hep yapancı bilim adamları...
Onların formülleri, onların kuralları...
İyi yapmışlar elbet.
Çalışmışlar, bulmuşlar,
Bizlere örnek olmuşlar...

Bilim adamı olacaktım, çok büyük...
Türkiyenin adını duyuracaktım,
Bütün dünyaya...
Kitaplara yazdıracaktım adımı,
Çok faydalı olacaktım. Çok!

Her şeyi daha iyi yapacaktım,
Gelecek daha güzel olacaktı.
Okulumu bitirdiğimde...

Okulu bitirdiğimde...
Yaşadığım büyük sevinç...
Artık başlıyabilirdim, düşündüğüm işlere...

Ben çok güçlüydüm!
Zekiydim...
Seviyordum insanları, yurdumu...
Başarmak istiyordum,
Farklıydım ben...

İş başvurularım,
Beni alacaklardı elbette...
Beni istekliydim,
En iyisini ben yapardım.
Hem,
Onlar için de iyi olurdu.
Onlar da kazanırdı.
Onların da adı duyulurdu...

Hayret!
Şaşırmış bunlar!
Beni tanıyamadılar!
Göremediler...
Ne kadar istekli olduğumu,
İstemiyor mu? ne?
Daha başarılı olmak.

Pes etmemeliyim,
Çıkar elbet beni anlayan,
Keşfedecek beni...
Elimden tutacak...

Geçiyor gözümün önünden, yaşadığım film kareleri...

Ne istiyordum?
Ne oldu?
Zaman geçiyor, zamanla...
Şartlar değişiyor, zamanla...
Umutlar da tükeniyor, zamanla...
İnsan düşünüyor, zamanla...
Geçiyor gözümün önünden, yaşadığım film kareleri...