Film Şiiri - Şeref Işı

Baktımda ardıma hüzünlerden dağ yapmışım
Erciyes'in doruklarındaymış gibi buz tutmuş duygularım
Her kederi bir kadehe doldurup içerken
Nikotin gibi söndürmüşüm gençliğimi
Şimdi yaşadıklarım yazlık bi sinemada gösterimde
Baş rol oyuncusuyum acıların
Figuranı bile olamadım mutluluğun
Benden öncekilerde bir oyuncuydu biliyorum
Ama onlarla aramdaki tek fark
Onların acı sahnelerine dublörleri vardı
Benim rol rakadaşım dahi yok
Şimdi senaryosunu bilmediğim bu filmin
Son sahnelerine yaklaştım
Ve benden başka kimse yok sinemada
Film bitince herşey bitecek.........