Gönül dağlarının zirvelerinde,
Sevgi çiçeğinin filizlerini toplayıp,
Bir damlası, cehennemi söndürmeye yetecek
Kutsal gözyaşlarımı biriktirip...
Sabır çaydanlığında kısık ateşte kaynatarak
Gönül sızması çay yaptım.
Nurlu kaselere doldurup ikram ederken,
Terkibi zehir olan sevdaları ölümüne içerken önceleri
Bir kasede ben içtim, bu sızma filiz çaydan
Kuruttum yanlış vadilerden akan ırmaklarımı,
Kıbleme çevirdim sevgilerimi,beş vakit
Bir yalanı seven yaralı kalbim
En Sevgiliye ebedi Sevgiliye akarken
Bir yılanı bile sevdim Ondan ötürü
Vuslatı beklerken çayımı yudumlayarak
Alnım secdede kıbleye divan durup
Elpençe karşında aciz ve muhtaç
Nasip edersen ey Sevgili sana döneceğim
Günahlarımdan kurtularak..
Kayıt Tarihi : 30.3.2008 14:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!