“Gecenin üçü, sabahın beşindeyim
Ömrümün yazı geçmiş, bitmeyen kışımdayım
Darmadağınık benliğim, nerede ve kiminleyim.
Ait olmadığım bir yerde, yok olup gideceğim”
Ne sanıyorsun sen !
Uzakta olunca seni görmediğim mi
Gözüme çizdim ben seni
Belleğime kazıdım her santimini
Ne sanıyorsun sen!
Kokun rüzgarla uçup savruldu mu
Çok oldu gönlüme halat atmışsın
Sebepsiz sevgime gönül koymuşsun
Madem ömür soframa uğramıyorsun
Cam kırıkları batıyor yüreğimin derinliklerine ,
Kanayan her hücrem avuç avuç kan akıtıyor, ellerime
Yorgun ,çaresiz bakışlar yine gözlerimde ,
Her gün karşılıyor beni aynada öylece.
Biliyorum bitmeyecek, geçmeyecek acısı ömrümce,
Ömrümün yarısı geçeli bir hayli zaman oldu
Neler yaşadım ne ışıklar söndü içimde
Her bir cümlemin ağırlığı çökse de yüreğime
Gündüzlere, hep umut ektim gecelerde
Mazinin ayak izleri bedenimden geçti
Yeniden başlasam hayata desem,
Geçmişi silsem, hiç düşünmesem,
Yeniden gülümser mi çocuk kalbim?
Çocukluğumun elinden tutsam,
Hayallerini gerçekleştirsem bir bir,
Şair ruhumun özgür türküsüdür şiirlerim.
Buram buram hasret, buram buram umut kokar dizelerim.
Suskunluğumun biriken cümleleridir kalemimden süzülenler.
Yüreğine işliyorsa, bil ki bir parça sen, bir parça bendir sözcüklerim.
Şimdi neredesin, kiminlesin,nasılsın bilmiyorum
Unuttun mu beni hatırlıyor musun gülüşlerimi
Onu hiç bilmiyorum
Bildiğim, şimdi ben senli benli yılları
Bizli dünleri özlüyorum hem de çok,
Çoktan da çok özlüyorum.
Seni hangi kelimeye sığdırayım ki
Hangi cümle taşır seni
Hangi şiir anlatmaya yeter özlemini
Ya da hangi şarkı duyurur sana sesimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!