Gelecek zamana bağladım ümitlerimi
Ne göreceğimizi ne yaşayacağımızı bilmeden
Savuruyoruz ruhumuzu ve bedenimizi,
Yarınlara acemice bakıp, koşuyoruz seninle
Okyanusların otasındayım
Gözlerinin içinde
Kurtulmam gerekli
Hayata sarılmam,
Çıkmam gerekli
Tutsak olduğum gözlerinin içinden
Bir akşam seyreyledim denizi
Kapalı çarşıya gittim sonra
İlk defa ölüme yakın hissettim kendimi
İstanbul'u dinledim ilk defa...
Galata köprüsünden geçtim
Deniz kokuyordu bir bardak çay içtim
Ne kadar evlenilecek kız varsa çaldınız umutlarını
Eğlenilecek kızlara kaldınız, onlarda sizi aldattı.
Dünya'yı tiyatro sahnesi mi sandınız
Ayakta kalmayı, asilikle mi başardınız.
Sorguladınız mı hafızanızı aldatırken onları
Böyle bir aşk görülmedi
hiç bir zaman,
Ömür boyu acı ile yaşanıyor hiç durmadan.
Seven bir kalp unutamaz.
Yüreğinden atamaz.
Yalnız kalan sevgisini,
İsa'nın doğumuyla
atıldı bakirelere iftiralar,
ve insanlık bir su damlasından
çoğalmaya devam ediyordu.
Ve mucizeler aslında
bütün su damlalarıyla yaşanıyordu.
Dünya'da hep doğruluk için savaş,
Sakın kendini düşünme...
Bir ömür harca, insanlık yolunda,
Sakın ama sakın üşenme...
Istanbul uykuda, yazık!
Bir martı ölmüs kücük cekmece parkında.
Köprü tedirgin!
Halk panik icinde,
iki sehrin arasında, asılı kalmıs yol...
Simsiyah camlı arabalar.
Gece ile gündüz helallesir.
Birbirlerinden razilik isterler.
Ay nöbeti, günese birakir bu saatte,
Çicek uykudan uyanacaktir.
Agac tohum atip acilmaya baslayacaktir.
Bütün mahlukat ALLAH diye sükrederken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!