Filistinli Çocuklara
Dünya bu alçaklığı görmedi tarihinde,
Kadın- kız, çoluk-çocuk, genç-ihtiyar,
Ne varsa hepsini,ama hepsini
Zalimane bir biçimde kıyıma uğrattılar.
Çocuklar yaralı ve yetim kaldı,
Merhametsiz dünyanın kucağında.
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Yaralarınız çok ağır, kalmışsınız aç,
Derdinize ne derman var ne de ilaç,
Bırakın diyorsunuz artık bizi bize
Ölürüz de namerde olmayız muhtaç
Parçalanan küçücük bedenlerinizle
Bakıyorsunuz kızarmaz yüzümüze,
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Timsahın göz yaşları gibi
Dökülen göz yaşımıza bakmayın,
Sözde haykırışlarımıza da aldanmayın
Rabbim sizin yar ve yardımcınız olsun
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Kan sıçradı üstümüze,
Filistinli çocuğun kanı,
Henüz çocukluğunu yaşamadan
Oyununa doymadan
Kahpece vurdular yurtlarında.
Kimisi sessice yatarken yerlerde,
Kimisi de dayanılmaz acılarına ağlıyor.
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
« Hepiniz, ama hepiniz işbirlikçisiniz
Ortak oldunuz bizlerin ölümüne
Sessiz kalmakla yahudilerin zulmüne»
Anlamlı bakışlarınızdan anlıyorum
Yardımınıza gelemedik ey yavrum.
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Peki ya size ne demeli,
Değil misiniz Muhammedin ümmeti?
Hani bir diken batınca ayağınıza,
Hissetmez misiniz acısını yüreğinizde?
Hergün bombalar yağarken üstümüze
Ne oldu size, duygularınız mı öldü?
Artık acımayın bize, acıyın kendize.
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Ey yavrularını sevip koklayan anneler!
Sizdeki annelik duyguları da mı köreldi ne?
Bir günlüğüne de olsa bizlerin yerine
Yavrularınızın koyun hele.
Bakın bombaların altında nasılmış yaşam?
Yaşam deniliyorsa eğer,
Biz çocuklar istemiyoruz sizlerden,
Ne top, ne de oyuncak bebek,
Açlığımızı da hissetmiyoruz, yaralarımızı da,
Ne annemiz kaldı ne de babamız,
Artık, dünya bize dar geliyor dar,
Biraz sesiniz çıksın be aymazlar
Ne söyleseniz yerden göge kadar
Hakkınız var
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Aylarca kuşattılar ülkemizi,
Ses seda çıkmadı dünyadan
Hergün açlıktan,ilaçsızlıktan
Ölen yüzlerce insanımız var.
Dememiş miydi o güzel Peygamber,
“Komşusu açken, tok yatan değildir bizden”
Yıllarca aç, bi ilaç bırakıldık
Yoksa siz değil misiniz Muhammedin ümmeti?
Sen ağlama çocuğum, sen ağlama.
Biz ağlayalım kendi halimize.
Kayıt Tarihi : 15.1.2009 12:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!