Sen ey küçük çocuk,
Neden ağlarsın,üzgünsün belli,
demez olaydım, diyeceğim geldi,
gözünden yaşlar boşaldı oluk oluk,
Sordum neden böyle ağlarsın,
sorma utan utan dedi,
dilim damağım tutuldu,
bir sızı kapladı içimi.
Suçum nedir küçük çocuk,
dedi sen insan değil misin,
evet insanım dedim,
baktı acıyla gözlerimin içine,
benimse akıyordu gözlerimden yaş oluk oluk,
merakla bekliyordum ne diyecek,
baktı yüzüme acı acı üzülerek,
anlasana Filistinliyim be ahmak.
nutkum tutuldu başını okşadım ağlayarak.
Annem babam saldırılarda öldüler,
her gün acı çektik kimseler görmediler,
insan hakları diye masallar dinlettiler,
bir çok kardeşim dünyayı hiç görmediler.
Üzülme Allah kerimdir dedim,
bir gün sonu gelecek elbet zalimlerin,
baktıda yüzüme derin derin,
dedi kulağa hoş geliyor söylediklerin,
Ne zaman uyanırsa inananlar,
o zaman kurtulacak analar,
koşun kurtarın yanmasın canlar,
zulümden kurtulsun analar babalar.
Buruk bir acıyla çekip gitti yavrucak,
düşündüm bu çocukların hali ne olacak,
bağı çözüldü üşüdüm, yürümez oldu bacak,
yalvarırım Allah’ım bu kanlar ne zaman duracak.
Espiyeli-Muhsin AKTAŞ
07.11.2006 saat:20.45
Kayıt Tarihi : 7.11.2006 20:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!