Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Kenan bey gruplarda okuduğumda bu şiirde zirve yaptığınızı söyleyebilirim.saygı ve muhabbetlerimle...
yüreğinize sağlık çok güzel tebrikler
gönlüne sağlık kardeşim
duygular akarken ders veren çağrılarla dolu bir şiir tebrikler kenan kardeş
binlerce yıldır süren bir anlaşmazlık.. oysa, aynı toprakları paylaşan iki uç,
kökende amca çocukları...
barışın teessüs etmesi temennimle..
Kenan kardeşimin şiirine tebriklerimle..
Muhteşem... Tebrikller sana yakışanı yapmışsın. Kalemine, gönlüne sağlık.
Sevgili şiir sevdalı yürek dostu...
İşte ben şairden bunu beklerim. Ben şairde bunu ararım. Ben şairliğin yol gösterici, uyarıcı, yönlendirici olmasından yanayım. Bir kadın ile bir erkak arasında geçen sevgiyi ballandıra ballandıra anlatarak namahrem duyguları sergilemeye hiç bir zaman şiir demedim, onlar sadece söz ve ifade biçimi dedim.
İnsanlık tarihine bakıldığı zaman - ki; özellikle cahiliyye ve İslâm'ın ilk yıllarına - Şairler kavimleri, kabileleri, şahısları, toplum düzenini vs. anlatarak, liderlere yön vermiş. Liderler şairlerin diline düşmemek için hep güzeli yapmaya yönelmişlerdi.
İşte ben böyle yüreğin tam ortasına isabet eden şiirleri siz sevgiliş kardeşlerimden bekliyorum.. Bize bu yakışır... Yarın ölüp gideceğiz, bari peşimizden insanlığa, insana ışık olacak kelimelerle dizayn edilmiş şiirler bırakalım.. Aşk-Meşk işi ile zaten bu içinden çıkılmaz hale geldik. Dünya aya giderken, Türklere uçkur davasının sevdası aşılandı..Ondan sonra da çıkıp vatan-millet-sakarya edebiyatına soyunmanın mantıklı bir açıklamsı olamaz.
Namahrem duygular, hisler, arzular, hevesler iki karşıt cins arasında kalmalı.
Kusura bakmayın... Ama şiirinizden dolayı size teşekkür ediyor, bu güzel şiirleri nakşeden gönlünüze, elinize, yüreğinize hayat boyu mutluluk diliyor devamını bekliyoruz.
Sevgi ve saygılar
Abdullah Yaşar Erdoğan.
Gönlüne, diline, eline sağlık Kenan,
Artık bireysel sorunları (aşk/meşk) bir kenera birazcık bırakıp, yıllardır süren insanlığın sesine kulak vermek, insanlığın özgürlük mücadelesinde yer almak gerekiyor.
Süper güçlerin, soyguncuların, zalimlerin insanımızı ittiği bireysellikten kurtulmanın zamanı çoktan geldi ve geçiyor bile.
Onlar istiyorlar ki, bizler ya kalbindeki sancılar, ulaşamadığı sevdalarla uğraşalım, ya da bu dünyada eğlenelim, aşk edelim meşk edelim. Onlar da biz bunları yaparken, vursun, öldürsün, alsın, çarpsın ve biz kendi bireyselliğimizin kabuğundan çıkıp onlara birşeyler söyleyemeyelim.
Görmüyor musunuz? Basınımız, görsel yayınlarımız nelerle uğraşıyor. Duyarlı olan bizler, sürekli dile getirerek, sürekli protostolarımızı göndererek, sürekli insan/insanlık haklarını gündemde tutarak onlara varız dememiz gerekiyor.
İnsan için, insanlık için, şiirlerimiz kanlansın, canlansın ve onların ortaya koyduğu şeyleri boğsun istiyorum.
Biz gebe oldukça ABD'ye
Dur diyebilirmiyiz İsrail'e
Bir yanda Kadın,çocuk katlederlerken,
İnsan haklarını dolamışlar dillerine..
.....................................Cemal Şimşek
Biz gebe oldukça ABD'ye
Dur diyebilirmiyiz İsrail'e
Bir yanda Kadın,çocuk katlederlerken,
İnsan haklarını dolamışlar dillerine..
.....................................Cemal Şimşek
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta