Filistin Şiiri - Salih Melikoğlu

İkibindokuz'un ocak ayı
Ocak ayının onaltı sı
Fosforlu bombalarla aydınlanan
Bir gecede doğmuşum ben
Kalleşliklerle yaralanan bir ülkede
Kurşunların pes ettiği
Barışın fesh ettiği bir yerde doğmuşum
Yani o gün başlamış benim savaşım

Bir ninni bile duymamışım
Bombalar patladıkça uyuyamamışım
Süt kokusunu bilmez mi insan
Çiçek nasıl kokar
Nasıl kokar bizim buralarda hiç açmayan gül
Barış nasıl kokar
Ben yanık barut kokusundan başka
Bir şey koklayamamışım

Babam beşik alamamış bana
Ama hiç ağlamamisim
Ben şehrimize atılan bombalarla sallanmışım
Beşik gibi
Tank sesleriyle uykuya dalamamışım
Kurşunlar ruyalarımı yaralamış
Bahtımı zebaniler tutuklamış
Kurtaramamışım

Köpeğim varmış
Bir tek onunla oynarmışım
Mayın tarlalarında
Şarapnaller yağarmış üstümüze
Ben yıldız sanıp tutarmışım
Ellerim kanarmış
Sarılıp köpeğime ağlarmışım
Akşamları bombalar yağarmış evimize
Her taraf aydınanırmış
Bizim gözlerimiz kapanırmış korkudan
Aman Allahım köpeğime ne olmuş
Odamı yıldız tuttu yoksa
Onunda mı elleri kanadı
Ben yoktum yanında
Peki o kime sarıldı
Onun ellerinde yıldız yaraları yoktu
Söyle baba söyle
Köpeğimi köpekler mi vurdu

Boş kovanları toplarmışım
Sapanim varmış
Eli silahlı oyuncaklara kurşun sıkarmışım
Tanklara tırmanırmışım
Bir patlama olsa ninni sanırmışım
Soğuk sızarmış duvarlardan
Ben çamur sıvarmışım
Kurşun yaralarına
Oynamaya çıkarmışım işgal edilmiş sokağımıza
Güneş doğmuyor burada
Ölümün üşüttügü bedenler
İmanla ısınıyor
Ve gök yüzü savaşın ucube yüzü kadar karanlık
Düşen bombaların peşi sıra geliyor aydınlık

Ağır makinelilerden yıldız yağdırıyor lar bize
Tutmaya çalışıyorum ellerim kanıyor
Öpmeye çalışıyorum yıldız tutanları
Dudaklarım yanıyor
Kavuruyor içimi susuzluk
Su içemiyorum musluklar kanıyor
Elimi attığım her yerden yalnızlık akıyor
Göz bebeklerim de bir intikam çiçeği açıyor
Bu şehir neden hep yanıyor
Babam neden ağlıyor anne
Sen neden hep ağlıyorsun
Ağlamak sana yakışmıyor anne
Burada çocukların elleri neden kanıyor
Onlarda benim gibi yıldız mı tutuyor anne
Bu şehirde yıldızlar neden elleri kanatiyor

Ben fosforlu bombaların aydınlattığı
Yıldızların elleri kanattığı o şehrin çocuğu
Hiç hastanemiz olmayacakmis
Kanattığında yıldızlar ellerimi
Tütün basacakmış babam
Hiç okulum olmayacakmış
Kitabım defterim
Öğretmenim olmayacakmış
Tebeşir tozu yutmadan
Adını bile yazamadan
Savaşı tınaklarımla yırtmadan büyüyecekmişim
Ah keşke kalemim silgim olsa
Tankları silsem mahalledeki
Topraktaki kanları silsem
Çiçek çizsem her yere kuş çizsem
Füzelerle yarışsalar
Tüylerini atsalar bize
Tutsam, ellerim kanar mı
Bir erik ağacı cizsem kapımıza
Annem bana kızar mı
Penceremize kuşlar konar mı
Kurşun yuvalarını silsem duvardan
Köpeğimi çizsem
Yine benimle oynar mı

Tutsam yıldızları ellerim kanardı
Gündüzleri korkmazdım
Akşam olunca bu şehir yanardı
Uyuyamazdım