Filamentten Flama Şiiri - Yiğit Ergül

Dünyanın çile sakızını damağıma yapıştırıp dimağımın almadığı şeylere yöneliyorum bir an
İstanbul, fistan bulmuş genç kız gibi masmavi göğüyle gülüyor bana ama senden mavi değil inan
Bir şişe dur demeye çalışır gibi bu gidişe küfrediyor içimin meydanlarından
Yine de kendimi kendimden uzak hissediyorum kalbim seninle uzak ve benden kocaman

Üzerimde kendime has gümüş tastan paslı paşamla baş başayım
Halis muhlis gök menşeili kara bulutlar memleketlerinden renkli nemler çalıp oynuyor
Onları senin dileğine göre sıralayayım
Terazi akbabası dinginliğinde ciğerlerime yaşam zehri zerkediyor
Ve vahşi hislerle göz kapaklarımı gözkapaklarına dikmek, senden başka bir şey görmeye olan korkumdandır canına yanayım