Fil İle Çalıkuşu Şiiri - Ahmet Karaaslan

Beydebâ Masallarından şiirlerim

Bir çalıkuşu varmış,
Küçük, yumruk kadarmış.
Bayırda bir yer kapmış
Çalıya yuva yapmış.
Burdan bir fil geçermiş,
Su içmeye gidermiş.
Basıp yuvayı bozmuş,
Tüm yavruları ezmiş.
Anne gelmiş yuvaya,
Başlamış ağlamaya.
Çok korkunçmuş manzara,
Düşünmüş kara kara
Yufka bağrı yaralı,
Uçmuş bahtı karalı…
Filin yanına gitmiş,
Ona çok sitem etmiş:
— Ey ulu fil, hükümdar
Yok büyük senin kadar.
Nedir garazın, kinin,
Vicdanın yok mu senin?
Ezdin yavrularımı,
Deldin kara bağrımı.
Biçare acizliğim,
Küçük ve sefilliğim,
Zarar mı verdi sana,
Ne kastın vardı bana?

Fil demiş: — Kuş beyinli!
Konuşma senli benli…
Kim oluyorsun ki sen,
Hesap sorarsın benden?
Benim canımı sıkma,
Defol karşıma çıkma.

Kuş oradan ayrılmış,
Orman içine dalmış.
Cinslerini bularak,
Anlatmış ağlayarak.
Ona demiş ki kuşlar:
— Bu bizi aşan işler…
Bir fil, binimiz kadar
Kuşlar file ne eder!
O çok büyüktür bizden.
Ne gelir elimizden?

Kargaya, saksağana
Demiş yakıla yana:
— Hep birlikte gidelim,
Gözünü kör edelim…
Karga ile saksağan,
Saldırıp iki yandan,
Gözlerini oymuşlar,
Fili naçar koymuşlar.
Dermanı bitmiş dizde
Çalıkuşu bu kez de,
Kurbağalara varmış
Ağlayarak yalvarmış:
— O devasa yaratık,
Gözleri görmez artık.
Uçuruma gitseniz,
Oralarda ötseniz…
Irmak orda sanacak,
Fil böyle yanılacak.
Su içmeye gelecek,
Uçuruma düşecek…

Kurbağalar gitmişler,
Uçurumda ötmüşler.
Fil güneşte kavrulmuş,
Hemen yerden doğrulmuş.
Sesten tarafa koşmuş
Kayalıklardan düşmüş.
Çalıkuşu sevinmiş,
Filin sırtına binmiş:
“Kendini büyük gören,
Gövdesiyle övünen!
Zayıfları horlardın,
Yıktın, ezdin ve kırdın;
Sen kendini ne sandın!
Aklın yoktu aldandın!
Sen büyüksün, ben küçük.
Akıldadır güçlülük.
Lâkin sen anlamadın,
Beynini kullanmadın.

Ahmet Karaaslan (Dedem Korkut)
08/02/2021 Talas/KAYSERİ