Fikri Küçükukur Şiirleri - Şair Fikri Kü ...

Kısaca Fikri KÜÇÜKUKUR
Ben Anadoluyum.Binbir fidan yetişir toprağımda,her türlüsü vardır bağım da bostanım da.İnsanlık için ne dilersen.Toprağımın mayasında sevgi var,insan aşkı var,doğa sahipliliği var.Düşünce merkezinde insanca yaşam var.Toprağımda kötülük tohumları filizlenmez,çürür yok olur.İnsanlığa zararlı tohumlar yeşermez toprağımda.Ben Anadolu'yum,Anadolu toprağından filizlendim,köklerim Amadolu toprağında damarlaştı,yer tuttu,büyüdü,olgunlaştı,meyve verdi,dal budak saldı yeryüzüne.Ben anadoluyum,Anadolu toprağıyım ben.Damarlarımda ki canlılık bu topraklardan beslendi,büyüdü,gelişti.Ben Anadolu'yum nice medeniyetlere ev sahipliği ettim çeşitliliğim ondandır.Bahçemde güller,nergizler,menekşeler,gelincikler,papatyalar yani doğanın binbir çeşit çiçekleri yetişir.Güneşimle,yağmurumla,suyumla bağrımda onlara yer vermişim filizlendirmişim,kök tutturmuşum,çeşitliliğim ondandır.Ben Anadolu'yum.

Yaşadığım ülkenin sınırlarını tel örgüler değil sevgi kuşatsın isterim,sınırlarda kan barut koksun istemem gül çiçekleri açsın gül koksun isterim.Ben sınırsız ve sınıfsız bir dünyada çocuklarım yaşasın isterim,ben gelecekte insanların yaşamında sınırlar olmasın isterim.Tüm insanlığın özgürce yaşamasını isterim.Dünya tüm canlıların ortak malıdır her canlı eşit ve özgürce yaşasın isterim.Ortak olan bu dünyamızın parselleşmesini istemem.Şairin dediği gibi kaldırın duvarları,yıkın gitsin hepsini.Bu gezegen hepimizin araya kanla sınır çizilmesin.Ben bunun gelecekte böyle olacağına inanıyorum ve bu inancımı diri tutuyorum..
Evli ve üç çocuk babasıyım.1969'da Devrimci düşünce ile tanıştım ve benimsedim,yudum,yudum içtim o güzelliği.
Yaşamımın her zerresinde Devrimci disiplini uyguladım.Devrim evrenseldir,Devrimcinin yeri,yurdu dünyadır.İnsanların yaşadığı her yer Devrimci'nin İlidir,Vatanıdır.Sınırsız ve sınıfsız bir dünya özlemi çekiyorum..

Aranmamak
Bir telefon iki kelime
Bir selam
Birileriyle.
Bir mektup iki satırlık
Bir kart

kapatma gözlerini
ne kadar yorgun olursan,
ne kadar acı çekersen çek
ama bir an olsun bile
kapatma gözlerini.
ne oluyor biliyormusun,

Çiğdem çiçeği sevgilim
Ben seni saksılardan almışım
Avuçlamışım seni
Ta içine koymuşum
Yüreğimin.
Toprak yerine

An gelir isyan ederim sisteme- An gelir deliririm yaşam kurallarının acımasız girdabları içine düşmüş çaresizliye karşı-An gelir alır başımı giderim Munzur gözelerine doğru-Açıp bağrımı esen rüzgara karşı-An gelir durulurum öfkem diner-Düşünürüm yaşamı yaşantıları -An gelir kudururum haksızlıklara karşı-Kusarım kinimi öfkemi-An gelir ki.....

Boyuna posuna kırban olduğum
Neden öyle melül mahzun bakarsın.
Karanlık gecelerde ışık sandığım
O gidişinle inan canlar yakarsın.

Ceylandan alınmıış kara gözlerin

Günlerdir onu düşünüyordum
Düşünüyordum ya
Neydi beni etkileyen.
Dalgın dalgın iniyordum
O dar sokaklardan
Gene kalabalıktı

1972'li yıllar::Bir fıkra..



1972'li yıllardaydı..köyde kahvede oturuyoruz,tütün tabakalarında birer sigara sarmışız elimizde demli çay dolu bardaklar,o günün sorunlarını tartışıyoruz.Duvarda asılı idare lambalarının loş ışıkları sigara dumanlarıla iyice loş karanlık bir havaya büründürmüş içerisini.Konu nasıl oluştuysa bir fıkra anlatma gereği duydum.O fıkrayı sizinle paylaşmak istiyorum:
Ali okulundan eve gelmiş,yemeğini yemiş ve yarınki derslerini yapmaya koyulmuş.Öğretmen bir ödev vermiş,Ali'de babasına yardım etmesi için:Baba öğretmen dediki akşam babanıza sorun bakalım,Vatandaş,Devlet ve İstikbal ne demektir yazın getirin.Baba düşünmüş bak demiş:Vatandaş benim çalışıyorum didiniyorum,akşam kazandıklarımı eve getiriyorum,Devlet de annen,oda kazançlarımı evde eşit bir şekilde dağıtıyor,idareli kullanıyor,İstikbal ise şu kundaktaki küçük kardeşin,yarın büyüyecek okuyacak adam olacak vatana fayda sağlayacak.

vurun ha vurun
kırın dişlerimi,
sökün tırnaklarımı
kablo bağlayın
dilime kulaklarıma
ve diyer yerlerime.

..O Elazığı özlüyorum..



Kışı da güzel di,yazı da.Hele mart ayından nisana geçiş dönemi,karların eriyişi,toprağın kabartıları ve doğanın canlanması.Ben yaşadığım o yıllardaki Elazığ'ı özlüyorum.Kerpiçten yapılmış evlerden oluşan mahalleleri,beton yığınlarına boğulmamış yem yeşil ovasını,ilkbaharda zümrüt yeşili tarlalarını,bağlarını,bahçelerini özledim,özlüyorum.Elazığın.Biliyorum geriye dönüş yok.Çevirme dediğimiz şimdi yüksek binaların,asfalt yolların oluşturduğu kerpiçlerle çevrili koskoca bir bahçe olan,meyvelerin her türlüsünün bulunduğu o çevirmeyi görmek mümkün değil,anlatsan da o yıllarda yaşamıyanlar inanmazlar.birtek beton bina Özcan apartmanıydı çevirmenin aşağısında,iki yanı ağaçlarla dolu olan derenin sol yanında Doktor İlhanlar caddesinin bulunduğu yerde az aşağısında foto şedele vardı.O derenin üzerinde iki tahta köprü vardı insanların karşıdan karşıya geçmesi için.Ben önce Cumhuriyet İlkokuluna yazıldım daha sonra yanında bulunan Murat İlkokuluna geçtim,nasıl olduğunu şimdi bile hatırlamıyorum,karne tatilinden sonra da Dumlupınar İlkokuluna devam ettim,barakalardan oluşan sınıflarımız vardı,Hergün o tahta köprüden geçip okula giderdim.Küçük Mezrada otururduk.Tek tük kerpiç evlerden oluşan mahallemiz bir toprak cadde ile şehir merkezine bağlanırdı.Bir büyük kanal yapmışlardı,bizim ev kanalın üstündeydi.Şevket'in bahçesi vardı,göz alabildiğine büyük,göz alabildiğine ağaçlık,yeşillik,bağlık bahçelik.Havuzları çeşmeleri vardı.Hele karadutları,badem ağaçları,erikleri...şimdi hatırladıkça yüreğimin derinliklerinden bir yerlerin ağrıdığını hisediyorum.Haşim ve Şevket Balişer Ağalarından iki kardeşlerdi ve o bağlar,bahçeler onlarındı.Şevketin bahçesi denilirdi.Daha yukarılarda Sakinenin bağı onun üstünde Alman bağları vardı.Gülmez tepelerine doğru Hasan Ağanın havuzlu evi vardı.Bir ziyaret vardı kanalın üstünde kom dereye doğru,Tek Ağaç'tı ziyaretin adı.Ben Elazığ'ın o halini özlüyorum.Sevgilime aşk mektuplarımı o yıllardaki Elazığ'da yazmıştım.şiirlerime de o yıllardaki Elazığ'da başlamıştım.
Sabahları:simit var simit arpacının unundan,karaçalı suyundan,nohut ekmeği simit var sesleri şu an kulaklarımda çınlıyor gibi.Bende satmıştım hastahanenin arka sokaklarında.Deli hastahanesi derdik,tımarhane derdik o yerlere.