Bir kuş çırpınışla
Salmakta kendini enginlere
Kanatlarında alabildiğine telaş
Yüreğinde sen varsın
Bir tohum mümkün değil durmaz
Sevgi senin güneşindir
Ondan öyle kuytuluklara saklanma
Solarsın...
Ve umut can suyundur senin
Ondan uzaklara kök salma
Kurursun…
Bak! Korkunun karanlığı tutuştu
Üstüne üstüne gittikçe sen
Bak karanlığa, dön bir daha bak bir daha
Gördün mü?
Avuçlarınızda taşlar saklarsınız
Kovmak için insanları; sevgi bahçesinden
Paylaşmanın çoğaltmak olduğunu bilmeden
Ah! Ne yazık
Ah! Çok yazık
Gönderdin,uguldayarak esen rüzgarın içinde kıvılcımlarını
Yakmak için anlamsızlığını yaşamanın
Geriye anlamsızlığın küllerinden bile yaşamak kaldı
Dokundun ellerinle tek tek durağanlıktaki
Tüm nesnelere,tüm anlamlara
DÜŞÜNÜNCE SENİ YAŞAMAK NE GÜZEL
Düşününce seni güneş doğar
Sibirya soğuğunda da kalsam
Sanki içimde bir ateş yanar
.
Kar taneleri düşerdi ellerine
Alıp öpmek isterdin
Oysa ki yok ederdin daha çok onları
Değmeden bir kar tanesine, bir kar tanesine
Ey hayat!
Ne büyük bir erdemdir
Dik yokuşunu tırmanmak
Bunun için sana minnet borçlu değilim
Asıl güzelliğin bundan olsa gerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!