Fikret Demirağ Şiirleri - Şair Fikret De ...

Her sabah acemi başlarım, yeniden
acıya ve Aşk'a, Hayat'a ve şiire
her sabah yeni baştan, acemi;
daha bu dünyada söylenecek şarkım çok,
daha acemidir yüreğim, ölüm, dur geri.
Ben ne zaman bir şarkıya başlasam

Seviyorsun. Neye göre? Ölçün ve nedenin ne?
Neden O'nu değil de beni? Paylaşmak mı talan mı;
herkes bir başkasında 'kendini' mi seviyor biraz?
Sorular ve kuşkular arasında geçip gidiyor Hayat.

'Seni kendime istiyorum! Seni kendime ayırdım! '

Bir Fenike kadını gibi gizemli
bir yörük kadını kadar sabırlı
bir Yunan dağlısı kadar acılı ana,
defne, mersin ve sevgi dallarından
bir çelenk yaraşır alnına

Cypri! 1 Sezenler az değil, ki tohumumuz sana ekildi ;
toprağına bıraktı ‘bir rüzgâr’, ve vaki oldu ki
burda yeşerdik! Burda doldu başaklarımız, burda
üredi ‘melezlenerek’ tanelerimiz!
Cypri! Çekirdeğimiz ilk senin toprağına sokuldu;
burda budandık, aşılandık toprağının ilâhileriyle

Bizi acıyla sözlediler, ama
Ey barış, biz senin nikahlınız;
Seninle gireceğiz eninde sonunda
Şarkıların altından geçip
Ve silahlarımızı dışarda bırakıp
Güzel günlerin dünya evine

Acımın alnından öperek uyandır bir sabah beni
dışarıda güneşi ve baharı yağarken yağmur.
Yüreğimde bir müzikle uyandır beni
tüy parmaklarını ağrıyan yerlerimde gezdir.
Saçlarımdan zamanı geçirerek uyandır bir sabah.
Sen günün şiiri ol, ben şarkını besteleyeyim.

(BİR YURDUN RÜZGÂRDAKİ SESİDİR)


Dinleyin, bir oğlum dizelemeyi deniyor beni,
kırağı çalmış dal uçlarımdan biri;

-boşlukta gezinen en eski ozan sesidir-


Bir şiir akarken damarlarında vaktin

ve sular uyurken yataklarında

I

Gelirken, içindeki rüzgâr seni getirdiği için gel,
sevişmek için gel, gelirken

Vaktinde gel. Sonra değil, şimdi

Hiçbir inceliğin kalmadığı bir çağda
havarilerini kaybetmiş İsa
Tanrısını arıyor
dünya’nın bütün otobanlarında.

Yarım bir şiir öbür yarısını