Fikir Sokağı Şiiri - Şükrullah Yavuzer

Bir adam
Bir gökyüzü
Bir bardak çay
ve yediveren
Önümde kağıt ve kalem
Beynim  gerilmiş yay
Put üstüne put deviren
Değil omuzumun üstünde
Ellerimde kellem
Düşün düşün
Ben Fikir sokağında  Mahsur kaldım...

Kireç duvar
Toprak dam
Yanlış yerde olmaktansa
Yalnız kalan adam
Çilenin adamı
Sabrın adamı
Davanın  adamı
Tek yol islam!
Ben bu yolda devrimci kaldım ...

Gölgemden kan damlıyor
Rehavetin yoğun bakımındayım
Yılları sekerek geçti ömrüm
Sekerattan geçer gibi
Kuyudan taşı çıkaran deliyim!
Serabımdın yudum yudum
Tih çölünde
Kerbelada  serin sular içtim
Ben Suffa'da  susuz kaldım.

Ezan gibi davetkâr
Gözlerinin pınarına kapıldım
Herkese yetişen
Kendine geç kalan ömrüm
Kutlu davadan geri kaldın
Ettafı güllerle bezenmiş
cehennem
Yolu meşakatli cennet
Ateşi gül sanıp
Etrafinda fır dönen  kelebek
Soğuk ateşlerde   yandın
Sen kapatınca gözlerini
Kirpiklerinin ardında
Ben mahpus kaldım...

Gözlerin bir vaha çölde
Bakışın Züleyha
Ayrı lisan konuşuyordu
Kalbin ve dilin
Kalbin serçeydi dilin şahin
İntifada İnip kalkan kirpiklerin
Kazıyordu mezarımı
Derin derin
Zihinlerde devrim üstüne devrim
Ben ilmin  dipsiz kuyusunda
Yusuf kaldım...

           Şükrullah YAVUZER
              23 Mayıs 2020
                       VAN