Figüran Şiiri - Hasan Kelkit

Gökyüzünün tek rengini bilirim: bulanık mavi,
Ama kimilerine muhteşem parlament mavi…
Şu trajikomik puslu tiyatro sahnemde
Şöyle tutunacağım dekor dalım bile yok
Değerimiz de kalmamış adam borsasında
Sürekli değer kaybediyor kur’umuz
Çocuk ruhumla neyden korktuğum aşikâr
Yeter ki alınmasın elimden şekerim
Şikâyetlerin ayyuka çıktığı şu meydanda
Bağrışlarım olsa olsa yetim bir fısıltı
Sorularımın cevapları bana verilmemek üzere
Kırk kilitli kapının ardında bilmem kaçıncı sırada
Yok olmuş bir ömrün ağıdı, usulsüz ıslığımda
Maktuller hep birinci tekil kişi yani “ben”
Bilirim ki senarist değilim, yönetmen de
O zaman neydi rolüm şu dünyada Allah aşkına!..