Figen Karaca Şiirleri - Şair Figen Karaca

Ayrılık,
Nasıl yaşarsın ayrılığı?
Bir gözyaşı bir mendil ile mi,
Bırakılan bir sarıgül ile mi?

Ayrılık,

Sana ilk armağanım olsun bu şiir,
Belki de benden alacağın son armağan.
Ama sana yazılan senden gizli
Öyle şiirler var ki boş ver.
Senin bildiğin ilk ve son şiir olsun bu,son armağan.
Evet,bir şiirdir yeni yıl armağanım.

Sensiz bir gündü bugün,
Gelmedin.
Anlamasızdı her şey inan.
Varlığındı her şeye anlam katan,
Gülüşündü,bakışındı.
Belki platonikti benim sevdam,

Bir sır vereyim sevgili sana
Gözlerine bakıp tutaraktan ellerini ama.
Kokunla beraber olarak
Seni yaşamak seni yaşamak.
Öyle bir sır vereyim ki sana
Ellerinin ellerime değdiği anda

Nerdesin?
Gecenin karanlık sokaklarında arıyorum seni,
Hayalini buluyorum ve
peşinden geliyorum en hızlı koşuşumla;
ama yetişemiyorum.

Sen gittin
Koynumda yanlızlığı bırakarak.
Ve sandın ki
Bu yürek yalnızlıkla yatıp kalkacak,
Gözler hep buğulu,hep acıyla bakacak.
Oysa gidişine bir kez ağladım.

Sürmeli gibidir gözlerin
Öyle buğulu bakıyor ki
Geceler kadar gizemli ve bir o kadar sessiz.
Kara gözlerinde kaybolmamak,
O derinliklerde seni aramamak,
Mümkün değil ki.

Yüreğim felçli,
Gözlerim hazan,
Soğuk iklimlerle savaşmaktan.
Kalıntılarıdır acı tebessümler yenilgilerin.
Ve bu kaçıncı yenilgi senden yaşanan.
Vazgeçmedim,savaşmaktan

Güneş güneş usul usul doğup batıyor,
Çiçekler yavaş yavaş açıyor,
Yağmurlarla büyüyüp yeşeriyor ağaçlar,
Bir neşe var hayata dair baharla birlikte.
Güneşin doğuşu demek yeni bir gün demek değil midir?
Oysa şimdi güneş doğmuyor benim baharımda.

Nereye gidersin sevgilim,
Böyle üzgün böyle kırgın?
Beni mi özlersin?
Gönlün neler söyler sana,
Neleri düşünürsün?
Hayallerde misin yine?