Fidan Şiiri - Veysel Şimşek

Her iki gözünde camlı çerçeve,
Siliceksiz puslu gidemez eve,
Ne gerek dürbüne seni kim öve,
Sende bunu iyi bilensin Fidan.

Güneşe alerjisi hepten ters bakar,
Of der, tuf der sinirle boynunu büker,
Budur sebep gözüne çift camı takar,
Çift camlı dürbünle kalansın Fidan.

Dünyayı çift camdan gözlemek nasıl,
Bence hayret olmuş fasıldan fasıl,
Hız yapma fren yap git usul usul,
Cam puslu sileceksiz kalansın Fidan.

Takma dürbünleri yapma sıkıntı,
Gerçek camdan gözle güzelim kenti,
Sonra demesinler Fidan çok pinti,
Sosyeteyi örnek alansın Fidan.

Şair der ki sözlerime darılma,
Bu espiridir kalpten kırılma,
At şu dürbünleri boşa yorulma,
Sensin puslu camı silensin Fidan.

Sana dürbün derken dışlamam körü,
Körde bir insandır bizlerden biri,
Sözler şaka başka hatırın yeri,
Bak sende dürbünlü olansın Fidan.

Veysel der ki; Bu amcamın gelini,
Beğenmedim çift cam takmış halini,
Der sözüme arı soksun dilini,
İstemem sözüme alınsın Fidan.